Met de trein naar het Meibockfestival
Ondanks dat ik het begrip weekend nog steeds een vaag begrip vind is het wel de periode van de week waarin de meeste evenementen georganiseerd worden. Zo ook het Meibockfestival in Amsterdam (weet je) en dus trok deze bourgondiër erop uit om een paar lentebieren te gaan proeven. Helaas ging dit niet zonder slag of stoot, want wie bier drink mag geen auto rijden (wat sommige mensen überhaupt niet zouden mogen doen) en dus waren we aangewezen op het openbaar vervoer.Om op het Meibockfestival terecht te komen heeft deze ietwat ongeduldige jongen de volgende 'challenges' moeten doorstaan:
1. 20 minuten in een overvolle (...) bus
2. een mevrouw die over mijn tenen heen rijdt in die zelfde overvolle (...) bus
3. een buschauffeur die denkt dat hij op het circuit van Zandvoort rijdt
4. te vroeg op het station door mijn eigen panische angst om te laat te komen
5. uitgebreide research over hoe het nu ook alweer zat met de trein vs. de OV-chipkaart
6. onduidelijke perronwijzigingen op station Haarlem
7. dat er precies een trein vol moet gaan remmen (piep) op het moment dat deze onduidelijke perronwijzigingen worden omgeroepen die ik daardoor dus niet kan verstaan
8. te veel mensen die op hetzelfde moment door de OV-chip-kaart-poortjes moeten op Amsterdam CS
Echter eenmaal aangekomen in Amsterdam was het tijd voor een biertje in de schattige Posthoornkerk. Jawel, een kerk. Naast het openbaar vervoer dus al de tweede plek waar ik normaal verre van zou blijven. Echter betrof dit een belangrijke missie namelijk; 'the search for the holy
Een kleine greep uit het genuttigde gerstenat:
Dorstvlegel (Hommeles, Houten)
Zonnesteek (Van de Streek, Utrecht)
Dag en Dauw (De Molen, Bodegraven)
Tulpenbok (Klein Duimpje, Hillegom)
Lentebok (De Prael, Amsterdam)
Offspring (Oersoep, Nijmegen)
Zuiglam (Ramses, Hooge Zwaluwe)
Dit alles om vervolgens dezelfde 'challenges' terug naar huis te nemen met dit verschil dat door de genuttigde heilige brouwsels alles wel iets ontspannender verliep en we halverwege per ongeluk tegen een lief klein schattig T-bone steakje aanliepen die 'eet mij, eet mij' riep... En aldus geschiedde!
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home